หากเราไปประชุมที่ไหนหรือไปเข้าคอร์สปฏิบัติธรรม ฟังบรรยายก็ดี เวลาไปเข้าห้องน้ำซึ่งมีมากมายหลายห้องเรียงกัน เรามักจะเดินไปเข้าห้องน้ำห้องเดิมที่เราเข้าครั้งแรก นี่คือธรรมชาติของขันธ์
ทำไมเราถึงไปห้องเดิมโดยไม่รู้ตัวหรือแม้จะบอกว่ารู้ก็ตาม นี่เป็นความยึดมั่นถือมั่นหรือไม่? เปล่าไม่เกี่ยว นี่ไม่ได้เกิดอกุศลอะไร ถ้าสังเกตเห็นสิ่งนี้หรือการกระทำแบบนี้ จะสามารถเรียนรู้เขาอย่างเข้าใจได้ว่า ธรรมชาติของรูปนามนั้นจะเรียนรู้ด้วยตนเองที่จะให้ปลอดภัยไว้ก่อน เมื่อเคยเข้าห้องนี้แล้วดีไม่มีปัญหาก็จะเข้าห้องเดิมไม่เสี่ยง สัญญาการจำได้หมายรู้ก็ทำงานไปไม่มีเรา แม้จะบอกให้ไปเข้าห้องอื่นก็ได้ ถ้าต้องการฝึกใหม่เปลี่ยนแปลงบ้างจะได้เรียนรู้ในมุมอื่นๆ ต่อไป
ขันธ์ 5 ฝึกได้ เรียนรู้ได้ เคยชินกับสิ่งเดิมๆ มรรคมีองค์ 8 จึงเป็นเป็นการฝึกใหม่ให้เข้ามาเคยคุ้นเคยชินในการทำกุศล และฝึกให้ละเลิกอกุศลได้ จนอยู่ในกุศลอย่างเดียว เมื่อนั้นจิตจะตั้งมั่นเห็นความจริงในกาย เวทนา จิต ธรรม ว่าไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตน จากนั้นวางกุศลอีกทีพร้อมกับปล่อยวางจิตแต่ทำกุศลไม่หยุด เมื่อนั้นขันธ์ก็ทำงานต่อไปด้วยความวิสุทธิ ไม่ถูกยึดถือ หมดสภาพไปตามอายุขัย ไม่มีปัจจัยใหม่ในการก่อชีวิตใหม่ต่อไปอีก จิตจึงเกิดมุมมองใหม่ที่ไม่เกาะเกี่ยวด้วยความเห็นผิดจากวิญญาณขันธ์ มุมมองนี้เป็นอิสระ กลับไปเห็นความจริงแท้ในฝั่งวิมุตติ (ความหลุดพ้น) จึงเรียกว่า วิมุตติญาณทัศนะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น