คนน่ารังเกียจ…


เพื่อนเดือดร้อน ตัวเราเองวางอุเบกขา แถมยังว่าเขาว่าไม่มีสติ ตื่นตระหนกไปได้ แถมสอนธรรมะสารพัด…พวกนี้น่ารังเกียจ อย่าไปคบ

แม่เข้าโรงพยาบาล พี่น้องโทรมาบอกด้วยเสียงตื่นตระหนก แต่กลับบอกว่า ไปหรือไม่ไปแม่ก็ไม่ดีขึ้นหรอก เดี๋ยวเสร็จงานจะไปเยี่ยม แถมมาคุยให้คนอื่นฟังว่าใจไม่สะทกสะท้านกับเหตุการณ์…พวกนี้ให้บอกแม่เลยว่า ตัดมันออกจากกองมรดกได้

ใครจะเป็นจะตายจากภัยพิบัติ รู้สึกว่าใจวางเฉย อยู่ในห้อง ในคอนโด ในป่าในเขา ไม่แยแส เพราะไม่เกี่ยวกับกู แล้วเที่ยวคุยว่า ฉันสงบท่ามกลางความวุ่นวาย… พวกนี้ ออกห่างๆ พวกโมหะทั้งนั้น

คนที่ละความเห็นผิด เขาสงสารนะ หมดทุกข์ไม่ใช่หมดสงสาร หมดความเห็นใจซะเมื่อไหร่ ยิ่งไม่มีตัวตนยิ่งเห็นคนอื่นเป็นทุกข์ ยิ่งอยากช่วย พวกเห็นคนอื่นทุกข์แล้วไม่ช่วยนั่นไม่ได้ละตัวตน แต่นั่นมีตัวตนขึ้นมาบังความจริง

วันน้ำท่วมภาคใต้ หลวงปู่แบนอยู่อีสานขนข้าวสาร อาหาร เครื่องนอนไปช่วยแบบไม่รอช้า คอนวอย 20 ฟุต คอนเทนเนอร์ 2 คัน หลวงพ่อเอี้ยน เรียกชาวบ้านคนชราในจังหวัดพัทลุง มารับเงินและหยูกยาที่เขาเอามาถวายท่านในถังสังฆทานแจกให้ชาวบ้านทุกๆ เดือน ทั้งๆ ที่ท่านจะมีเงินรึเปล่ายังไม่รู้ ผมไม่เห็น ท่านเหล่านี้วางเฉยต่อเหตุการณ์ข้างนอกเลย มีแต่ปล่อยวางจิตโง่ที่จะปั่นตัวตนขึ้นมาบังความจริงเท่านั้นเอง

วันที่พระพุทธเจ้าปรินิพพานเห็นพระอรหันต์รีบเดินทางมากัน ไม่เห็นมีพระอรหันต์ปล่อยวางว่าเราจะมาหรือไม่มาพิธีก็เริ่มอยู่แล้วเลย ปล่อยวางอะไร เข้าใจให้ถูก

พวกวางเฉยข้างนอก แต่ยึดมั่นข้างใน (แต่นึกว่าตัวเองวาง) ช่วยไปห่างๆ ทีเถอะ คนไม่ปฏิบัติยังกุลีกุจอช่วยเหลือคนอื่นมากกว่าอีก

ถ้าอ่านมาถึงตรงนี้แล้ว เสียงในใจท่านที่ผสมสอดแทรกอยู่ หากมันพูดปกป้องตัวท่านเอง คิดหาเหตุผลสารพัดมาชโลม เชลียท่านเองว่าท่านทำถูกอย่างนั้นอย่างนี้และด่าคนเขียน ก็จงรู้เถิดว่า นั่นล่ะตัวตนล่ะ ที่ด่าคนเขียนน่ะไม่มีปัญหาแต่ที่ปกป้องตัวเองนั่นล่ะ…ปัญหา ที่ท่านไม่ตั้งมั่นพอจะเห็น



ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น