หลี่อ๋าวทราบว่าท่านเย่าฮันเป็นอริยสงฆ์นิกายเซนที่มีชื่อเสียงโด่งดังก็เกิดความศรัทธาเลื่อมใสอยากจะพบท่านสักครั้ง หลังจากเที่ยวสืบข่าวจนทั่วก็ได้เบาะแสว่าท่านปลีกวิเวกอยู่ที่ใด หลี่อ๋าวไม่รอช้า ขึ้นเขาลุยห้วยจนมาถึงยอดเขาแห่งหนึ่ง พบท่านเย่าฮันนั่งสมาธิอยู่ใต้ต้นไม้
หลี่อ๋าวเดินเข้ามาไหว้ท่านเย่าฮันอย่างนอบน้อม หวังให้ท่านชี้แนะ แต่ท่านเย่าฮันกลับนั่งเฉย ไม่สนใจใยดีหลี่อ๋าวแม้แต่น้อย หลี่อ๋าวผู้นี้เป็นเจ้าเมืองผู้สูงศักดิ์ แม้จะฝักใฝ่ธรรมแต่ชีวิตไม่เคยก้มกราบใคร สูงศักดิ์จนเคยตัว พอถูกท่านเย่าฮันสาดนำเย็นใส่ก็รับไม่ได้ ความเลื่อมใสหายไปสิ้น
เขาพูดอย่างดูแคลนว่า “รำลือกันว่าเป็นอริยสงฆ์ ที่แท้ก็เถื่อนถ่อยไร้มารยาท” พูดพลางเดินฮึดฮัดจากไป
ท่านเย่าฮันพูดสวนขึ้นมาว่า “ไยท่านเชื่อเพียงข่าวลือ แต่ไม่เชื่อตาตัวเอง”
หลี่๋อ๋าวรู้สึกว่าเป็นคำพูดที่ไม่ธรรมดา จึงหันกลับมาถามว่า “ธรรมะคืออะไร?”
ท่านเย่าฮันตอบว่า “ที่นี่ของข้าไม่มีสิ่งวุ่นวาย”
หลี่อ๋าวถามต่อไปว่า “จะบำเพ็ญธรรมได้อย่างไร”
ท่านเย่าฮันชี้ขึ้นบนฟ้า แล้วชี้ลงดิน พร้อมถามว่า “รู้หรือไม่”
หลี่อ๋าวงงเป็นไก่ตาแตก ส่ายหน้าตอบว่า “ไม่รู้ขอรับ”
ท่านเย่าฮันพูดว่า “เมฆอยู่บนฟ้า น้ำอยู่ในขวด”
หลี่อ๋าวบรรลุธรรมทันที
ที่มา: หนังสือ สว่างอย่างเซน โดย สุภานี ปิยพสุนทรา
ผู้อ่านคิดว่าท่านเย่าฮันหมายถึงอะไร?
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น