เรามักรู้สึกว่าเวลาที่เรามีความทุกข์นั้นมันเหมือนเราตกลงไปในท่อระบายน้ำกทม. ที่ไม่มีฝาปิด ตกลงไปแล้วขึ้นไม่ได้ต้องแช่ในน้ำครำอยู่อย่างนั้น ซึ่งนั่นไม่จริง ความจริงแล้วช่วงเวลาที่เรามีความทุกข์นั่น มันเหมือนเราเข้าไปในห้องมืดที่หลอดนีออนเสีย มันกะพริบๆ ไม่เป็นจังหวะ มันจะมีเวลาที่มืดมนและสว่างไสวลับกันไป แต่เราจะไม่เห็นประโยชน์ของวินาทีที่มันสว่าง เราเอาแต่ยอมรับและจมอยู่ในช่วงมืด
แม้แสงสว่างจะมีอยู่ไม่มาก แต่จงอาศัยแสงสว่างนั้นนำทางออกจากห้องมืด จงเรียนรู้ความมืดอย่างชาญฉลาด ไม่หลงไม่กลัว สังเกตให้เห็นความจริงว่า ความมืดเองก็เกิดดับ ปัญญาก็เกิดดับ อาศัยปัญญานำทาง แล้วพ้นจากปัญญาไปได้ในที่สุด
ขอแสงสว่างแห่งพระธรรม จงเกิดมีแก่ผู้เดินตามทางแห่งพระศาสดา คืออริยมรรคมีองค์ 8
เขียนเมื่อวันที่ 20 มีนาคม 2555
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น