แต่วันใดที่เมียน้อยเป็นเมียหลวงขึ้นมา ผู้ชายจะมีเมียน้อยอีก
แต่ถ้าเมียหลวงเป็นเมียน้อย สามีจะไม่มีเมียน้อยเพราะมีเมียน้อยแล้ว (แถมมีเมียหลวงด้วย)
เมื่อขันธ์เป็นอิสระไม่ถูกตีตราจอง ไม่ถูกจิตแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ ขันธ์เขาก็ได้สบายๆ (เราพูดนะ เขาไม่เคยว่าเขาสบายหรือไม่สบาย แต่สภาพของเขานั้นเป็นทุกข์บีบคั้นตลอดนั้นล่ะ) ทุกวันนี้ถูกเรายึดไว้แล้วมาบอกว่า “เราดูแล…ได้ดีอย่างนี้ (ดีตายล่ะ) เพราะเรา” จึงทุกข์กันทั้งขบวน คนไปยึดเขา…ก็ทุกข์ คนถูกยึด…ก็ทุกข์ คนยึดเขาก็โง่ดันไปยึดตัวเองด้วย…จึงเป็นต้นเหตุ (ต้นเหตุแท้ๆ ของความทุกข์ทั้งมวลเลย ไม่ต้องไปหาต้นกว่านี้แล้ว ปลดตรงนี้หลุดหมด ตัณหาเป็นสมุทัยระดับอาการของจิต เป็นตัวสร้างภพพาเกิด)
พอโง่ยึดตัวเองก็เลยมีขันธ์ของกูเลย พอมีขันธ์ของกูอะไรๆ ที่ขันธ์เข้าไปเกี่ยวข้องด้วยก็กลายเป็นของกูหมด อะไรต่ออะไรที่ของกูไปสัมผัสด้วย มันก็เอามาเป็นของกูอีก ทั้งบ้าน ทั้งสังคม ทั้งประเทศ ทั้งโลก ทั้งจักรวาล ก็เลยเป็นของกูหมดเลย โอย…แค่พูดก็ทุกข์แล้ว
จิตเป็นธรรมชาติพอยึดจิตเป็นกู กายใจ (ขันธ์ 5) นี้เลยเป็นของกู พอมีลูกก็เลยเป็นลูกกู ลูกมีแฟนก็เลยเป็นเขยกู เขยไปมีบริษัทก็เป็นบริษัทเขยกู มีใครด่าบริษัทเขยกูก็โกรธส นี่ถ้าเขยไปซื้อรถใหม่ ก็เป็นรถใหม่ของเขยกูอีก
ทั้งๆ ที่ไม่มีใครๆ ทั้งนั้น เป็นธรรมชาติกันหมด ไปยึดขึ้นมาเองจริงๆ จะบอกว่ายึดตามธรรมชาติเพราะไม่รู้ก็ใช่ แต่วันนี้มีทางออกแล้ว แต่ประตูทางออกนี้เปิดไม่นานนะ จะทำอะไรก็รีบทำนะ อย่ามัวเล่นน้ำตกเพลิน ผมว่าคนที่ได้อ่านเรื่องนี้ ก็เพราะตั้งใจซื้อหนังสือเล่มนี้มา อย่ามัวเล่นน้ำนะ เพราะน้ำที่ท่านกำลังเล่นนั้นเชี่ยวขึ้นเรื่อยๆ ท่านไหลต่ำลงไปเรื่อยๆ แต่ท่านไม่รู้ตัว ยิ่งเชี่ยวท่านกลับว่ายิ่งสนุก ท่านผู้รู้ทั้งหลายก็ได้แต่ตะโกนให้รีบขึ้น แต่คนที่เล่นน้ำก็บอกขออีกแป๊บนึงๆ มาตลอด กำลังจะถึงจุดที่เชี่ยวจนขึ้นไม่ได้แล้ว และถึงจุดที่เปลี่ยนใจไม่ทันแล้วนะ และสุดปลายทางนั้นหรือก็คือ เหวนรก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น