รู้ทำไม…รู้เพื่อไม่หลง แต่ต้องฝึกให้เขาละ…เพื่อหลุดพ้น

วิญญาณไม่ให้ตั้งอยู่นาน ตั้งที่กายเพื่อให้เกิดอุเบกขา หลังจากนั้นละอีกที ให้เห็นว่าอุเบกขาก็ไม่ต้องยึดถือ รู้…รู้…ละ…ละ ไปเรื่อยๆ อย่าแช่ให้รู้อะไร

เพราะไม่มีอะไรต้องรู้ นอกจาก สิ่งเกิดดับ…เป็นทุกข์โดยตัวมันเอง…ว่างจากตัวตน ทุกอย่างโดยเฉพาะเรานั่นแหละตัวดี อย่าคร่ำครวญ รู้แล้วละ อารมณ์ต่างๆ ล้วนพาเกิดทั้งนั้น

ละ…เลยได้ไหมโดยไม่ต้องรู้…ได้ ก่อนละก็รู้ไปแป็บนึงแล้วล่ะ นั่นไง สติที่เกิดจากการฝึก ถ้าไม่ฝึกสติใครจะมาเตือนล่ะว่าหลงไป สติเองก็ไม่มีตัวตน เกิดขึ้นดับไปจากเหตุปัจจัยเหมือนกัน

สุดท้ายก็ของเกิดดับเหมือนกัน มีสิ่งไม่เกิดดับอยู่อย่างเดียวคือ…นิพพาน

เขียนเมื่อวันที่ 7 พฤศจิกายน 2553

ที่มา: “เห็นถูก รู้แจ้ง 1” (พ.ศ.2555) — อาจารย์ประเสริฐ อุทัยเฉลิม

ชมรมกัลยาณธรรม (kanlayanatam.com) และ สวนยินดีธรรม (suanyindee.net)