
ในการเสวนาส มีคำที่ผู้ร่วมเสวนาพูดขึ้นมาว่า แม้แต่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้เป็นเลิศแล้ว ท่านก็ยังคงต้องพบกับวิบากกรรม ก่อนจะปรินิพพาน อาหารสูกรมัทวะเกิดเป็นพิษ จึงทำให้อาพาธหนัก จนดับขันธ์ปรินิพพาน
ผมเคยพูดในคอร์สที่ไปเกาะแตนว่า การที่เราต้องมาพบกับความลำบาก ณ ที่นี้ เพราะเราเคยทำเหตุใดๆ มาก็ตาม หากสิ่งนี้เกิดขึ้นกับเราในชีวิตจริง คงจะทุกข์มากนะ เพราะอดอยาก เพราะลำบาก อยู่ในเต็นท์ โดนพายุกระหน่ำ แต่เห็นไหมว่า ในตอนนั้นจริงๆ ไม่มีใครทุกข์ ไม่มีใครคร่ำครวญ ทุกคนกลับเกิดปัญญาที่สามารถอยู่ได้ในสถานการณ์เลวร้ายได้โดยไม่ทุกข์
ตกลงวิบากทำให้ทุกข์แน่หรือ? หากมีปัญญา วิบากทั้งหลายก็ไม่สามารถทำให้เราเกิดทุกข์ได้ มันก็แค่นั้น มีเหตุก็เกิด หมดเหตุก็ดับ เมื่อถึงที่สุด ใจไม่ยึดถือมันก็เกิดๆ ดับๆ มาๆ ไปๆ ตามเรื่องตามราวของมัน ทำอะไรได้ก็ทำ แก้ได้ก็แก้ เต็มที่เพื่อทุกคน ว่างจากตัวตน
เขียนเมื่อวันที่ 28 กันยายน 2553
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น