หากวันนี้ทุกอย่างเกิดแบบ Real Time จริงๆ เช่น นั่งเบื่อ นั่งเผลอๆสเหม่อๆ ภูมิของเราคือเดรัจฉาน ลองนึกภาพว่านั่งอยู่ที่เก้าอี้ตอนนี้ แล้วสภาพร่างกาย (หยาบ) ของเราเริ่มแปลงร่างไปเป็นหมา นั่งเป็นหมาแทน (นึกภาพหมานั่งดูสิ ตอนนี้เราเปลี่ยนไปเป็นหมาแล้ว นั่งเป็นหมานานแค่ไหน แล้วแต่แต่ละคน) อยู่ๆ สติระลึกว่าเผลอไป ก็กลับมาเป็นคนอีก
นั่งๆ ไปสักพัก ชักหิว อยากกินส้มตำรสแซ่บๆ กลิ่นมะนาวนำออกแนวเปรี้ยวหวาน กุ้งแห้งตัวโตๆ เผ็ดพอได้เลย (ตอนนี้กลิ่นออกมาจากหนังสือแล้ว น้ำลายสอเลย ปรุงไหมล่ะ?) ตอนนี้กายหยาบของเราก็กำลังแปลงร่างเป็นเปรตแล้ว สังเกตดูว่าลำตัวของเรายืดออก ขาที่เคยสั้นๆ เริ่มยาวกว่าขาเก้าอี้แล้ว แขนก็ยาว เกินกว่าจะวางบนโต๊ะได้
หากนั่งๆ อยู่มีใครทำให้ไม่พอใจ กายของเราก็จะเปลี่ยนไปตามใจอีกคือ โกรธ แค้น เริ่มเปลี่ยนเป็นสัตว์นรกแล้ว ใจร้อนผ่าวบีบคั้น เหงื่อแตก มือสั่น ภูมินี้รุนแรงเพราะเห็นไหมว่ากายมันจะเปลี่ยนจริงๆ เพื่อให้เป็นสัตว์นรก ตัวแดง ควันออกหู
เมื่อจิตใจของเราอยู่ในภูมิใด ภพของเราในขณะนั้นก็จะเป็นอย่างนั้นจริงๆ เชื่อไหมล่ะ ถ้าไม่เชื่อ ย้อนดูตัวเองนะว่า เวลาเพื่อนให้ของขวัญมา เราชอบใจมีความสุขกับของนั้น วันใดที่เพื่อนเราเผาเรือน เราโกรธเพื่อน หากเห็นของชิ้นนั้นอีก เราจะไม่อยากมองเลย หรืออยากเอาออกไปให้พ้นๆ ถามจริงๆ เถอะว่า ของขวัญมันเปลี่ยนไปจากวันแรกอย่างไรหรือ…เปล่าเลย ใจเราต่างหาก แปลว่าหากใจเราเป็นอย่างไร โลกรอบตัวเรา (ภพ) จะเป็นอย่างนั้นไปด้วย วันไหนทะเลาะกับแฟน เวลาไปทำงานจะรู้สึกว่าที่ทำงาน หรือคนที่เราพูดคุยด้วย มันขวางหูขวางตาไปหมด นั่นคือใจท่านอยู่ในภูมิสัตว์นรก ภพรอบตัวท่านก็เป็นภพของสัตว์นรก ถ้านับกันที่จิตล้วนๆ ท่านอยู่ในภพภูมิสัตว์นรกแล้ว ถ้านับรวมกายเข้าไปด้วย มันจะกึ่งๆ เพราะกายหยาบเปลี่ยนไม่ได้ทันที จึงยังคงรูปของคนไปก่อน จนกว่ากายนี้หมดอายุขัย แต่คงไม่ต้องสงสัย ว่าพอหมดสภาพแล้ว ท่านจะกลายไปเป็นอะไร กายที่สมควรจะก่อร่างสร้างขึ้นมาจากที่สั่งสมไว้ ไม่เคยหายไปไหน ทั้งๆ ที่ตอนนั้นท่านก็คงลืมเรื่องนั้นไปหมดแล้วด้วยซ้ำ มันจะได้โอกาสที่จะเปลี่ยนแปลงไปสู่กายที่สมควร โดยก่อร่างสร้างขึ้นมาจากที่สั่งสมไว้ไม่เคยหายไปไหน เพราะสิ่งเหล่านั้นถูกบันทึกไว้ในจิตวิญญาณ
วันนี้ท่านเป็นมนุษย์หรือยัง ท่านเลือกเกิดเองนะ จัดการได้ก็ไม่จัดการ มัวแต่ไปโทษคนอื่น
แล้วเกิดมีใครปล่อยวางความยึดถือ เห็นแล้วว่า เราไม่มี กายไม่ใช่เรา จิตไม่ใช่เรา ไม่เกิดความรู้สึกปรุงแต่งให้เห็นผิดเป็นเราอีก เขาผู้นั้นจะไม่ทุกข์กับอะไรๆ ได้อีกเลย ภพตอนนั้นเขาจะเป็นอะไรดี ภูมิของเขาควรจะเป็นอะไร แล้วเขาจะเกิดเป็นอะไรอีก หากเขาไม่เป็นอะไร ไม่เอาอะไร อะไรจะเป็นเชื้อเกิด
รู้แล้วนะ ว่าเราควรละอะไร ละเปรต ละอสุรกาย ละสัตว์นรก ละเดรัจฉานในตัว สร้างภูมิมนุษย์ ภูมิเทวดา สร้างพรหมให้เกิดในใจ แล้วปล่อยวางภูมิทั้งหลายที่เป็นกุศลอีกครั้ง แต่ไม่เลิกทำกุศล (อย่าเข้าใจผิด) เห็นแจ้งในความจริงว่า (ใจ) ยึดอะไรก็ทุกข์ทุกที (ใจ) ไม่ยึดไม่ทุกข์ (ใจ) ยึดดี ติดดี ก็ยังไม่พ้น เหนือดี ไม่เอาดี แต่ไม่เลิกทำดี เมื่อนั้นล่ะดีจริง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น